"Салют Перамога!" Вершы землякоў

             



             Валянцін Дзядзюк

            ПО ВОЕННЫМ ДОРОГАМ ЗАБЫТЫМ

            (следопытам Гребенецкой школы посвящается)

 

По военным дорогам забытым,

Проявляя сноровку и прыть,

Вновь и вновь мы идем, следопыты,

Чтоб их тайны седые раскрыть.

 

           И на этих маршрутах неблизких,

           В стороне от наезженных трасс,

           Безымянные обелиски,

           Как же часто мы видели вас.

 

                    Сколько лет вы бессменно стоите

 У замшелых солдатских могил …

 Расскажите же нам, расскажите,

 Кто здесь головы честно сложил.

 

                    Вы – упрёк нам, живым, постоянный

 И свидетельство горьких утрат…

 Не должно быть могил безымянных

 У погибших на фронте солдат.

 

                    Каждый воин имел своё имя,

 Была каждому жизнь дорога,

 Но Отчизну сердцами своими

 Заслоняли они от врага.

 

                     Потому бескорыстно и честно

  Мы настойчивый поиск ведем.

  Пусть о них станет людям известно,

  Поименно мы  всех назовем.


НЕ ВЕДАЛІ СПАКОЮ НАШЫ ПРОДКІ

 Не ведалі спакою нашы продкі,

   Ад войнаў нацярпеліся спаўна.

   Калі і надараўся мір кароткі,

   Прасілі Бога – толькі б не вайна!

 

   Ці чула неба прадзедаў маленні?

   Не размінуцца з тым сусветным злом!

   Амаль па кожным новым пакаленні

   Прайшліся войны вогненным крылом.

 

  Не раз малым у выстуджанай хаце,

  Галодны, я ўзбіваўся давідна.

  Шаптала мне знясіленая маці:

“Трывай, сынок, вось скончыцца вайна …”

 

                  На захад адыходзілі грымоты

         У сполахах смяротных бліскавіц,

         І не сціхаў у вёсцы плач гаротніц,

         Заўчасна аўдавелых маладзіц …

 

  Мы на харчах нішчымных падрасталі,

          У школу беглі ў нейкіх лахманах.

          А нам, падлеткам, мацеры казалі:

        “Дармо, сынкі, каб толькі не вайна!”

 

          Даўно няма пакутніц тых на свеце,

         А прымаўка і ў нас усіх  адна.

        Ужо і мы сваім гаворым дзецям:

      “Трымайцеся. Каб толькі не вайна!”



Ігар Адамовіч

ДЗЕНЬ ВЫЗВАЛЕННЯ

 

…Кожны год аддаляе ад нас вайну.

Але з памяці тых,

На чый лёс яна выпала,

Ніколі не выкрэсліць дзён і начэй,

Апаленых жудаснымі пажарамі,

Наскрозь працятых аўтаматнымі чэргамі,

Палітых крывёю родных і блізкіх,

Слязьмі мацярок над пахавальнымі…

 

І нават калі прыйшло вызваленне

На нашу зямлю,

Святую і шматпакутную,

Радасць людская няпоўнай была,

А з прысмакам горычы.

 

Незагойнаю ранаю

З далёкіх саракавых

Вайна і сёння баліць

Тым, на чый лёс яна выпала…


Генадзь Рымашэўскі

На зямлі беларускай вясна,

Ветэраны ідуць, ветэраны.

Іх душа – трапяткая струна,

Медалі – іх сардэчныя раны.

 

На зямлі беларускай вясна,

Дзеці ў школу ідуць, як заўсёды.

Нам не трэба, не трэба вайна,

Ні ахвяры і ні ўзнагароды.

 

Сонца з ранку ўстае, як штодня,

Ды на працу збіраюцца людзі.

У блакіце нябёс – цішыня,

Птушак шчэбет … Няхай так і будзе.


 НАДЗЕЯ РУБЛЕЎСКАЯ

 ВЕТЕРАНЫ

 

Я на грустные лица смотрю --

Ветераны идут  седые.

А тогда, в 41-ом году,

Были парни они молодые…

Своим девушкам  верность храня,

До рассвета стихи читали.

Налетела внезапно война,

И ребята солдатами стали.

 

А мы живем,

Войны почти не зная.

Спасибо им за праздник --

9 Мая!

 

Нелегко вам Победа далась,

В битвах лучших друзей потеряли.

Из наивных безусых юнцов

Вы мужчинами мудрыми стали.

Защищая родные края,

Матерей и девчонок любимых,

Вы мечтали увидеть Рейхстаг –

И вернуться домой живыми…

 

А мы живем,

Войны почти не зная.

Спасибо им за праздник –

9 Мая!



                       ***

 

Пригласи меня, милый, на вальс.

Закружи в полутемном зале.

Сколько трудных военных лет

Мы с тобой эту встречу ждали.

Даже в самом горячем бою,

Под разрывами пуль и снарядов,
                   Вспоминали родные глаза,

Вслед смотревшие

                      любящим взглядом.

Пригласи меня, милый,

                                на вальс.

Я легонечко трону медали.

Вы сражались, родные, за нас,

Чтобы дети войны не знали.

Чтоб никто не терял друзей

И чтоб мамы спокойно спали,

Чтобы вместо тревожных сирен

Над  Землей звуки вальса

                                          звучали…

Пригласи меня,

                      милый, на вальс.


Комментарии