Свет дзівосаў і прыгод з аўтарам Генадзем Аўласенкам. Да юбілею пісьменніка

 

Аўласенка Генадзь Пятровіч – беларускі паэт, драматург. Член Саюза беларускіх пісьменнікаў з 1999 года. Нарадзіўся 16 жніўня 1955 года ў в. Ліпавец Ушацкага раёна. У 1972 годзе скончыў Ушацкую сярэднюю школу, служыў у арміі. Скончыў біялагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1984). Некаторы час жыў і працаваў у Якуціі і Забайкаллі. 3 1984 года жыве ў г. Чэрвень Мінскай вобласці. Больш за дваццаць гадоў працаваў настаўнікам Вайнілаўскай базавай школы Чэрвеньскага раёна, дзе выкладаў біялогію і хімію. Затым быў рэдактарам аддзела падлеткавай творчасці часопіса «Маладосць». Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1999 года. У 2014–2015 гг. – галоўны рэдактар часопіса «Бярозка». Зараз на пенсіі. Працягвае пісаць.

Яго вершы друкуюцца ў рэспубліканскіх газетах і часопісах, увайшлі ў калектыўныя зборнікі паэзіі «Першая сустрэча» (1989), «Дзень паэзіі» (1989), «Мая Ігуменшчына» (1994, 1996), «Бацькаўшчына» (2000), «Бацька наш Нёман» (2001). У 2003 годзе выйшла кніга «Час збіраць камяні».

Генадзь Пятровіч шмат піша для дзяцей, друкуецца ў перыядычных выданнях для дзяцей.

Прапануем пазнаёміцца з творамі для дзяцей , якія есць у Чэрвеньскай цэнтральнай раённай бібліятэцы.

Вася Лайдачкін у краіне Шкодных Звычак : казачная аповесць (2009), Прыгоды Васі Лайдачкіна (2015)

Зборнік вясёлых апавяданняў пра Васю Лайдачніка, дзе рэальнае цесна пераплятаецца з казачным, а часам і з фантастычным. Апавяданні займальныя і дасціпныя — школьнікі пазнаюць сябе і сваіх сяброў у героях кнігі і правядуць час з карысцю…

Жыў сабе хлопчык Вася. Самы звычайны хлопчык, вось толькі мянушка ў яго была не зусім звычайная – Лайдачкін, бо не любіў наш Вася ні вучыцца, ні працаваць... а вось лайдачыць любіў. Таму і займеў такую абразлівую мянушку. Ранішнюю зарадку Вася ніколі не рабіў, твар і шыю мыў толькі пад маміным прымусам. А ўжо як не хацеў ён зубы чысціць... Таму і пасябравалі з Васем Лайдачкіным Шкодныя Звычкі. І не проста пасябравалі, а нават да сябе ў госці запрасілі, у краіну Шкодных Звычак. Толькі позна зразумеў Вася, што трапіць у гэтую краіну лёгка, а вось выбрацца з яе не кожнаму пад сілу...


Казкі дзядулі Дняпра (2012)

Кніга «Казкі дзядулі Дняпра» — не проста кніга казак, хоць казак у ёй і сапраўды вельмі шмат...

Але, апроч казак, юныя чытачы (а менавіта на іх і разлічана гэтая кніга) знойдуць у ёй шмат карыснай і цікавай для сябе інфармацыі. І па гісторыі, і па геаграфіі, і, вядома ж, па біялогіі, бо сам аўтар па адукацыі біёлаг…

І ўсё ж асноўнае ў гэтай кнізе — казкі! Самыя разнастайныя: пра звяроў і птушак, пра рыб і лясныя расліны. Гэтыя казкі расказвае дзецям сам дзядуля Дняпро, а таксама галоўныя ягоныя прытокі: Сож, Бярэзіна, Прыпяць... А некалькі казак для дзяцей прынёс дзядулю Дняпру ў сваім маленькім кошычку Вожык. Ён іх дзеля гэтага спецыяльна ў лесе збіраў…


Дашачка і чароўныя акуляры : казачная аповесць (2014)

Казачная аповесць распавядае пра дзяўчынку Дашачку, якая кожнае лета адпачывае ў бабулі і заўсёды з ёй здараюцца нейкія незвычайныя гісторыі. Аднойчы пасля сустрэчы з вожыкам у чароўных акулярах такое пачалося…, што лепш за ўсё прачытаць аб гэтым самому ці з бацькамі, бабулямі і дзядулямі, сёстрамі, братамі і сябрамі, разгледзець малюнкі і атрымаць задавальненне ад цудоўнай кнігі.


Верш, дзе ўсё наадварот : гумарыстычныя вершыкі (2015)

Кнігу «Верш, дзе ўсё наадварот» складаюць вершыкі, якія напісаны з пэўнай доляй гумару і разлічаны на кемлівасць і здагадпівасць маленькіх чытачоў.


Малпачка ― дачка Нябеснага Дракона: казачная аповесць (2016)

Жылі-былі ў адным казачным лесе сябры-зайчаняты: Вушасцік, Таўстун і Карапуз ...

Менавіта гэтымі словамі і пачынаецца казачная аповесць «Малпачка – дачка Нябеснага Дракона». А далей апавядаецца, як гэтыя зайчаняты сустрэлі ў сваім лесе малпачку, якая аказалася зусім нават і не малпачкай, а самай сапраўднай прынцэсай! Да таго ж адзінай дачкой вялікага і магутнага Нябеснага Дракона. Злая чараўніца ператварыла дзяўчынку ў малпачку.

А што было на самай справе, вы даведаецеся, калі прачытаеце казку.


Зайка польку танцаваў : вершы, загадкі (2016)

У вершаваны зборнік Генадзя Аўласенкі "Зайка польку танцаваў" увайшлі дзічячыя вершыкі і загадкі на самыя разнастойныя тэмы. А ў многіх з іх яшчэ і шмат гумару. <br>Кніга гэтая, без сумнення, будзе цікавай не толькі дзецям малодшага школьнага ўзросту і іх бацькам, але і настаўнікам пачатковых класаў.


Колькі колераў у лета? : дзіцячыя вершы, казкі, казачная аповесць (2017)

Ці можна геаграфію, гісторыю, біялогію вывучаць па казках? Любы школьны настаўнік упэўненна адкажа: “Не!” А вось добры беларускі пісьменнік Генадзь Аўласенка, які піша для дзяцей, адкажа наадварот: “Можна!” Каб даведацца, дзе набыць такі незвычайны падручнік, трэба знайсці ў бібліятэцы кнігу гэтага аўтара пад вельмі пазітыўнай назвай “Колькі колераў у лета?”


Снегавік і Вясна: казачная аповесць (2018)

Зімой на ўзлеску вясковыя дзеці вылепілі Снегавіка. Яго нос-морквачка — салодзенькі, смачненькі — прывабіў зайчанят Вушасціка і Таўстуна. А самі зайчаняты вельмі спадабаліся хітрай Лісіцы… З гэтага і пачынаюцца прыгоды герояў у казачным лесе. Па-першае, Снегавік чамусьці прыняў Лісіцу за Спадарыню Вясну. Па-другое, ён вельмі баіцца гэтай самай Вясны, дакладней, баіцца, што яна яго ў ваду ператворыць. Якую ж выгаду можа займець з таго сама Лісіца? Хіба толькі загадае Снегавіку дапамагчы ёй злавіць зайчанятак… Але не хвалюйцеся, усё абавязкова скончыцца добра.


Як зубраня "Зубраня" наведала: казачная аповесць (2019)

Жыло-было ў Белавежскай пушчы зубраня Банцік. I марыла яно патрапіць у... «Зубраня». Ну так, у самы знакаміты беларускі летнік.
Але мара ягоная так і засталася б марай, калі б не дапамога лясной феі. Яна не толькі адправіла Банціка і ягонага сябра, зайчанятку Вушасціка, у «Зубраня» (у выглядзе хлапчукоў-падлеткаў, вядома ж), але і даручыла ім выявіць там сярод мноства дзяцей чатырох ваўчанят, якіх, таксама ў выглядзе падлеткаў, адправіў у «Зубраня» злы чараўнік. I, вядома ж, не проста так, а з нейкім нядобрым заданнем.
Ці ўдалося нашым сябрам выканаць даручэнне феі, і што адбылося потым, пра ўсё гэта можна даведацца, прачытаўшы казачную аповесць.



Як зрабіць з мухі слана: казкі-рыфмаванкі (2020)

У зборнік «Як зрабіць з мухі слана» ўвайшлі даволі незвычайныя казкі. Сам аўтар назваў іх «казкамі-рыфмаванкамі». Яны, хоць і не вершаваныя, але маюць рыфму, таму вельмі лёгка чытаюцца і нават запамінаюцца.


Таямніцы назваў: тапанімічныя казкі (2022)

 Кніга Генадзя Аўласенкі змяшчае тапанімічныя казкі. У іх аўтар паспрабаваў адказаць на пытанні, чаму той ці іншы населены пункт, што знаходзіцца на Пухаўшчыне (Мінская вобласць), мае сваю назву, з чым можа быць звязана яе паходжанне. Шчыра спадзяемся, што юныя чытачы, якія пазнаёмяцца з незвычайнымі апавяданнямі пра таямніцы геаграфічных назваў (тапонімаў), усур’ёз зацікавяцца гісторыяй роднага краю.


Як валошкі назву гораду далі (2024)

Новая кніга Генадзя Аўласенкі змяшчае тапанімічныя казкі. У іх аўтар адказать на пытанне, з чым можа быць звязана паходжанне назвы таго ці іншага населенага пункта мінскай вобласці. Шчыра спадзяваемся, што юныя чытачы, якія пазнаёмяцца з незвычайнымі апавяданнямі пра таямніцы тапонімаў, усур’ёз закікавяцца гістрыяй роднага краю.



Як вадзянік з людзей жартаваць спрабаваў (2025)

У зборніку тапанімічных казак аўтар у цікавай, займальнай форме тлумачыць назвы населеных пунктаў і вадаёмаў розных рэгіёнаў Беларусі, прапануе юнаму чытачу сваё ўласнае меркаванне пра іх паходжанне, апавядае, з чым можа быць звязана ўзнікненне той ці іншай назвы. Чытач мае магчымасць пазнаёміцца з незвычайнымі казачнымі, а таксама сапраўднымі гісторыямі пра таямніцы беларускіх тапонімаў.


Чаму рэчка Уздзянка такую назву мае (2025)

У кнізе вядомага беларускага пісьменніка Генадзя Аўласенкі чытачы знойдуць не зусім звычайныя тапанімічныя казкі. У іх аўтар, зыходзячы са сваёй уласнай фантазіі, спрабуе адказаць на пытанне, якім чынам той ці іншы населены пункт ці геаграфічны аб’ект нашай краіны атрымаў сваю назву.